Κον, Βάλτερ

(Walter Kohn, Βιέννη 1923 –). Αμερικανός χημικός, αυστριακής καταγωγής. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Τορόντο και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Χάρβαρντ. Το 1948 έλαβε τον διδακτορικό τίτλο του από το ίδιο πανεπιστήμιο, αναπτύσσοντας μια μέθοδο μεταβολών στη συνάρτηση Γκριν του προβλήματος της σκέδασης τριών σωμάτων, υπό την επίβλεψη του νομπελίστα Τζούλιαν Σβίνγκερ. Παρέμεινε στο ίδιο πανεπιστήμιο για δύο χρόνια, βοηθώντας τον Σβίνγκερ στο ερευνητικό έργο του, στον τομέα της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής και της ανερχόμενης θεωρίας πεδίων των ισχυρών αλληλεπιδράσεων νουκλεονίων και μεσονίων, ενώ παράλληλα ήταν από τους πρώτους που άρχισε να διδάσκει φυσική στερεάς κατάστασης σε ευρεία ακροατήρια. Εργαζόμενος στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Κάρνεγκι, το 1952 ανέπτυξε μαζί με τον Ν. Ροστόκερ μια θεωρία για τη δομή της ζώνης ενέργειας των ηλεκτρονίων για περιοδικά δυναμικά, έχοντας ως δεδομένο τις σταθερές της καθαρά γεωμετρικής δομής και έναν μικρό αριθμό (∼3) αλλαγής φάσεων σκέδασης του δυναμικού σε έναν σφαιροποιημένο πυρήνα. Το 1953 εργάστηκε στα εργαστήρια Bell, ως βοηθός του νομπελίστα, συν-εφευρέτη του τρανζίστορ, Σόκλεϊ, όπου μελέτησε τις βλάβες από ακτινοβολία διεγερμένων ηλεκτρονίων στο γερμάνιο (Ge) και στο πυρίτιο (Si), μια εργασία με χρήσιμα αποτελέσματα για τις συσκευές ημιαγωγών που αναπτύχθηκαν για διαστημικές εφαρμογές. Το 1954 ο Κ. ξεκίνησε μια πολυετή συνεργασία με τον Κουίν Λούτινγκερ στα εργαστήρια Bell, η οποία κατέληξε στη θεωρητική θεμελίωση των πειραματικών αποτελεσμάτων για τις καταστάσεις προσμείξεων των υλικών του τρανζίστορ Ge και Si, με τη χρήση της θεωρίας της ενεργούς μάζας. Το 1960 ανακηρύχθηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια και αργότερα ανέλαβε αντίστοιχη θέση στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Την περίοδο 1979-84 διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Θεμελίωσης για τη θεωρητική φυσική. Το 1998 μοιράστηκε με τον Τζον Ποπλ το βραβείο Νόμπελ χημείας. Ο Κ. τιμήθηκε για την ανάπτυξη της θεωρίας συνάρτησης πυκνότητας, σύμφωνα με την οποία δύο διαφορετικά δυναμικά, v1(r) και v2(r), με διαφορετικές συσχετισμένες θεμελιώδεις καταστάσεις 1 (r1,…, rN) και 2 (r2,…, rN), προκαλούν την ίδια κατανομή πυκνότητας. Στιγμιότυπο από την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ χημείας το 1998 στον Αμερικανό χημικό Βάλτερ Κον (αριστερά) (φωτ. ΑΠΕ).